woensdag 29 oktober 2008

Qwerty

?ijn nqq, ligt ,oeilijk; in Frqnkrijk: Jqn Ouzens:

Ik heb tegenzoordig welfs ,oeite o, ,ijn eigen nqq, te spellen; woqls je wiet in de url vqn dit blog: Het Frqnse qwerty)toetsenbord is erg verzqrrend qls je azerty gezend bentm in nog geen &à ,inuten ben ik er knettergek vqn gezorden: Qlles zqt je dqcht te zeten over typen kun je uit het rqq, gooien:

Gelukkig typ ik blind ) ik heb Zindozs in,iddels verteld dqt ik ùn nor,qql toetsenbord heb; en nu kijk ik gezoon niet ,eer nqqr de knoppen:

Voor de inboorlingen is voorql de uitsprqqk lqstig: Voor ,ijn voornqq, wijn er tzee ,ogelijkheden: So,,ige ,ensen proberen he, te herleiden nqqr een Frqnse nqq, die we ql kennen: Dqn zordt het Jeqn: Dqt is ety,ologisch correctM ik ben vernoe,d nqqr hetwij de Doper; hetwij de Evqngelist 9nie,qnd zeet eigenlijk ,eer zelke vqn de tzee0; en die heten in Frqnkrijk beide Jeqn: Auq uitsprqqk lijken Jqn en Jeqn echter ,qqr nquzelijks op elkqqr:

Qndere ,ensen proberen zqt dichter bij de uitsprqqk te blijven: Wij gqqn pqs herleiden qls we ,ijn nqq, proberen op te schrijven en ,qken er dqn Yqnn vqn: Dqt is Bretons:

Zqt we ,et ,ijn qchternqq, doen; is ,et geen pen te beschrijven: LetterlijkM ik wou niet zeten hoe ik het ,oest opschrijven: Vrqqg ,e er ,qqr een keertje nqqr qls ik zeer in het lqnd ben; dqn wql ik het voor je uitspreken:



Vrij vertaald uit het Frans:

Mijn naam ligt moeilijk, in Frankrijk. Jan Ouwens.

Ik heb tegenwoordig zelfs moeite om mijn eigen naam te spellen, zoals je ziet in de url van dit blog. Het Franse azerty-toetsenbord is erg verwarrend als je qwerty gewend bent; in nog geen 10 minuten ben ik er knettergek van geworden. Alles wat je dacht te weten over typen kun je uit het raam gooien.

Gelukkig typ ik blind - ik heb Windows inmiddels verteld dat ik 'n normaal toetsenbord heb, en nu kijk ik gewoon niet meer naar de knoppen.

Voor de inboorlingen is vooral de uitspraak lastig. Voor mijn voornaam zijn er twee mogelijkheden. Sommige mensen proberen hem te herleiden naar een Franse naam die ze al kennen. Dan wordt het Jean. Dat is etymologisch correct: ik ben vernoemd naar hetzij de Doper, hetzij de Evangelist (niemand weet eigenlijk meer welke van de twee), en die heten in Frankrijk beide Jean. Qua uitspraak lijken Jan en Jean echter maar nauwelijks op elkaar.

Andere mensen proberen wat dichter bij de uitspraak te blijven. Zij gaan pas herleiden als ze mijn naam proberen op te schrijven en maken er dan Yann van. Dat is Bretons.

Wat ze met mijn achternaam doen, is met geen pen te beschrijven. Letterlijk: ik zou niet weten hoe ik het moest opschrijven. Vraag me er maar een keertje naar als ik weer in het land ben, dan zal ik het voor je uitspreken.

zondag 26 oktober 2008

Pastorie

Hein is weer terug naar huis. Ik heb hem naar het TGV-station in de stad gebracht. Op het moment dat ik dit schrijf, zal hij al bijna in Lille zijn. Ik ben met de auto weer teruggereden naar het dorp. Zonder auto kom je nergens in deze contreien.

Ik zit nu te typen in het huisje waar ik voorlopig ga wonen. Het heeft maar één kamer: een woonkamer annex slaapkamer annex keuken, met een apart badkamertje. Er staan een paar stoelen, een tafel, een bed en wat kasten die het woongedeelte van het slaapgedeelte scheiden.

Een dorp kan zo klein niet zijn, of het heeft een centrum, en soms zelfs een noord, oost, zuid of west. Dit huisje staat net buiten het centrum van het dorp (zuid), aan de rand van het erf van Georges de la Vallée. De grootste rommelschuur die ik ooit heb gezien bevindt zich onder hetzelfde dak.

De la Vallée huisvest hier vaker gasten die langer dan een dag blijven. Hij noemt het "la presbytère", wat ik heb opgezocht in het woordenboek: pastorie. Dat is wel een toepasselijke naam. Als zijn huis de kerk is, is dit het bijgebouw waar de pastoor woont. Een dienstwoning, zeg maar.

Er is ongeveer twintig meter tussen de pastorie en het huis van De la Vallée. Naar Nederlandse maatstaven zou dat huis een villa genoemd kunnen worden. Hij heeft drie verdiepingen, met op elke verdieping meer oppervlakte dan sommige mensen in een heel huis hebben. Ook het erf is enorm. Achter de vijver, die je ook een klein meer zou kunnen noemen, zou hij een camping kunnen beginnen.

Dit alles, uiteraard, binnen de bebouwde kom van het dorp.

woensdag 22 oktober 2008

Auto-auto

Wonen in dit dorp. Waarom doe je dat, fortasse requiris? Ik weet het niet, maar het kwam op m'n pad en het leek me wel lachen.

Ik heb hier wel werk: ik ga onderzoek doen naar zelf-rijdende auto's. Ars Technica had er laatst een mooi artikel over. Het is natuurlijk science fiction van de bovenste plank met een lachwekkende kans van slagen, maar Gilles Torcée, de burgemeester van het dorp, is bereid me ervoor te betalen en wie ben ik om zo'n aanbod af te slaan?

Torcée zegt dat zijn dorp de ideale testlocatie is voor de "auto-auto". Er is weinig verkeer dus het is relatief veilig, het dorp is klein dus de auto hoeft maar weinig "uit het hoofd te leren", en de verkeerssituatie in het dorp, met zijn stopborden, zijn ene stoplicht en zijn eenrichtingsverkeerrondje-om-de-kerk, is complex genoeg om het experiment interessant te maken.

Volgens mij is Torcée een beetje mediageil. Hij heeft het idee in zijn kop dat zijn dorp de wereldpers kan halen als eerste dorp waar auto's rijden zonder menselijke bestuurder. Misschien is dat ook wel zo. Maar dan moeten er natuurlijk wel auto's rijden zonder menselijke bestuurder.

Hoe het ook zij, ik vind het een interessant probleem. Het wordt mijn taak om de verkeersregels en de verkeerssituatie van het dorp te modelleren en te verwerken in een fraai stukje software. Wat is het ergste dat me kan overkomen?

Welnu, dat is dat ik een nieuwe dimensie toevoeg aan het begrip "crash".

zondag 19 oktober 2008

Achteraf

Het dorpje waar ik heen ga ligt achteraf. In Nederland heb je ook achteraf, maar in Frankrijk kan het veel achteraffer.

Iedereen die in Frankrijk wel eens de tolwegen heeft verlaten, kent ze wel, die dorpjes waar de departementale weg dwars doorheen gaat. Het ene moment zoef je nog met negentig door de heuvels; het andere moment staat er een stopbord voor je neus omdat de huisjes opeens zo dicht op elkaar gepakt staan dat je niet kunt zien of er iets van rechts komt.

Dit is niet zo'n dorp.

Het dorp ligt op tien minuten rijden van het dichtstbijzijnde departementalewegdorp, en op een halfuur van de dichtstbijzijnde stad van enige betekenis. Ik heb me laten vertellen dat men dat nog dichtbij vindt ook.

Ironisch genoeg ligt het dorp wel op gehoorafstand van de tolweg, maar in beide richtingen is de eerste toegang tot die tolweg een halfuur rijden.

En hoe achteraf dit dorpje ook mag zijn: het heeft een klein buitenwijkje. Een groepje huizen buiten de bebouwde kom. Je zult er maar wonen.

dinsdag 14 oktober 2008

Route

Op een donkere oktoberochtend ben ik vertrokken. Hein gaat ook mee, om me te brengen. Volgens mij wil hij voor zichzelf niet toegeven dat-ie niks beters te doen heeft.

Ik heb onze route uitgeprint:

603km - ca. 5 uur 51 min.

Startpunt: Tilburg.
  1. Vertrek in westelijke richting naar Breda.
  2. Sla linksaf bij Breda.
    U gaat België binnen.
  3. Ga verder op R1, door de Kennedytunnel. U mag nu de proviand aanbreken.
    U gaat Frankrijk binnen.
  4. Na Rijsel, ga verder op A1, langs slakkenberg n°84.
  5. Stem af op 107.7 FM.
  6. Ga verder op A1.
    Gedeeltelijke tolweg.
  7. Neem de afslag richting Aire de Wancourt Ouest.
  8. Steek de snelweg over via de grote overdekte brug, bestel een kopje koffie en een pain au chocolat. Lekker!
  9. Wissel van chauffeur en ga verder op A1.
  10. Ga verder op A1.
    Let op verkeerssituatie: u wordt mogelijk rechts ingehaald door een TGV.
  11. Ga nog altijd verder op A1.
    Komt er dan geen eind aan die A1?
  12. Ga verder op A1, langs Asterix.
  13. Sla rechtsaf.
    Let op verkeerssituatie: mogelijk druk op de weg.
  14. Merk op dat de nummerplaten van de weggebruikers waarop u vloekt eindigen met 75, 78 of 92.
  15. Voeg in op A10.
    Gedeeltelijke tolweg.
  16. Zoek een veilige plek voor een sanitaire stop, het afreageren van frustraties, en een chauffeurswissel.
  17. Ga verder op A11 (L'océane).
    Tolweg.
  18. Doe een wedstrijdje wie het eerst de twee torens van de kathedraal van Chartres kan zien.
    Let op: blijf op het verkeer letten!
  19. Ga verder op A11.
  20. Neem afslag 5.
  21. Rijd ca. 30 min. door in westelijke richting.
    Kruis hierbij herhaaldelijk de A11.
U bent gearriveerd op uw eindbestemming.

zaterdag 11 oktober 2008

Welkom

Welkom!

Mijn naam is Jan Ouwens, en ik besta niet echt. Ik ben een vehikel, verzonnen door iemand die een excuus zocht om een blog te starten. Maar ik moet zeggen dat ik me best wel een beetje vereerd voel: uit alle mensen die hij had kunnen verzinnen, koos hij uitgerekend mij! Dat is een belangrijk moment hoor, in het leven van een fictief personage. Natuurlijk had ik liever gehad dat dit een belangrijke literaire roman was. Of desnoods een grote Oscar-winnende Hollywoodfilm. Een rol waarvoor ik onthouden word. Maar een blog is ook wel leuk. Nu maar hopen dat de schrijver het volhoudt.

Het is natuurlijk wel te verklaren dat de schrijver mij koos. Ik lijk erg veel op de schrijver. We zien er bijna hetzelfde uit (ik ben natuurlijk iets knapper) en we hebben zelfs dezelfde naam. Tijdens mijn auditie zei hij nog: "Wij denken hetzelfde." Toen vroeg hij mij een getal tussen één en honderd te raden, en dat was natuurlijk zestien.

Wie ik dan ben? Dat doet er niet toe. Voor jou, de lezer van dit blog, ben ik de schrijver. De schrijver is ik. In feite hoef je helemaal niet te weten dat ik niet echt ben. Slechts een deel van dit blog zal verzonnen zijn. Voor dat deel heeft de schrijver mij nodig. De rest is allemaal waar. Voor jou, de lezer, is het niet nodig om te weten welke delen echt zijn, en welke niet.

Dus mondje dicht! Het is ons geheimpje. Jij hebt het privilege dat je de eerste post van dit blog gelezen hebt. Ik stel voor dat we de mensen die later aanhaken, gewoon in de waan laten dat alles echt is. Dat zit namelijk niet eens zo ver naast de werkelijkheid.

De schrijver en ik wensen je veel leesplezier.