Zangcarrière

Nu zowel de bakkerij als de slagerij verwoest zijn, moet iedereen voor z'n dagelijkse boodschappen naar het volgende dorp, of naar de dichtstbijzijnde hypermarché, twintig kilometer verderop. Of genoegen nemen met wat Angélique verkoopt in haar supermarktje, maar pain de mie is echt niet te eten. "Nederlands brood", ik dacht het niet. Dus toch maar naar het volgende dorp.

Bij de slager aldaar kwam ik onze slager tegen. Die moet natuurlijk ook vlees hebben. Hij maakte een opgewekte indruk. Ik zou zelfs bijna zeggen dat hij een montere indruk maakte, als ik iemand was die een woord als "monter" zou gebruiken.

"Bonjour Yann!" groette hij me.

"Dag meneer Saussay. Hoe gaat het?"

"Welnu, je bent de eerste aan wie ik het vertel, maar ik heb een belangrijke beslissing genomen."

"O?"

"Ja. Ik heb besloten om niet mijn winkel opnieuw op te bouwen. In plaats daarvan ga ik naar Parijs, om mijn carrière als zanger op de rails te krijgen! Ik heb gehoord dat er weer een nieuwe ronde van Star Academy begint."

Dat antwoord verbaasde me. Ik had hem wel eens horen zingen in de winkel, terwijl hij het vlees stond te snijden. Zo goed was dat nou ook weer niet.

"Brel, Aznavour ... wat zij kunnen, kan ik ook!"

"Parijs, dus?"

"Ja. Ik vertrek volgende week. Haha, wie had dat gedacht, dat ik eerder het dorp zou verlaten dan jij. Ik dacht die Yann, die houdt het hier geen twee weken vol."

"Eh, juist."

"Montfort zal wel denken dat hij onze ruzie gewonnen heeft, nu ik naar Parijs vertrek. Dat ik het opgeef. Maar dat heeft er natuurlijk niks mee te maken!"

"Natuurlijk niet."

Saussay was aan de beurt. Toen hij zijn monsterbestelling in zijn tas had gestopt, fluisterde hij me grinnikend toe: "En dat alles dankzij die ouwe De la Fontaine. Als hij me niet op het idee had gebracht ..."

Huh? Wat!?