Films

Sommige films zijn erg slecht. Vooral als het vervolgfilms zijn. Maar soms, heel soms, zit er een scène in, een momentje, die de film redt. Dat ene momentje dat het toch de moeite waard maakt om de film te kijken. Een grap, een verwijzing naar iets waar je van houdt. Iets kleins. En natuurlijk ben jij de enige die er lyrisch over is; andere mensen zien het niet, of ze zien het wel maar het interesseert ze niet.

Graag zou ik twee van zulke momentjes willen delen. Het eerste komt uit de tweede Matrix film. Volgens mij was dat The Matrix Reloaded, maar pin me daar niet op vast. Een van de personages vertelt waarom hij het Frans zo'n mooie taal vindt.

I love French wine, like I love the French language. I have sampled every language, French is my favorite. Fantastic language. Especially to curse with. Nom de dieu de putain de bordel de merde de saloperie de connard d'enculé de ta mère. It's like wiping your arse with silk. I love it.

Ik ga het Franse gedeelte niet vertalen, want dit is een blog voor de hele familie en sommige van de woordjes zijn niet zo netjes.

Het tweede moment komt uit de Franse film Taxi 4, van Luc Besson. De Belgische crimineel (hij heet ook: Le Belge, zodat er over zijn achtergrond geen misverstanden kunnen ontstaan) is opgepakt en moet ondervraagd worden. Hij zit op een stoeltje in een politielokaal, maar wat onze helden ook proberen, hij wil niks kwijt. Dan bedenken ze een snood plan: ze brengen een LP van Jacques Brel naar binnen. Hij is Belg, dus Jacques Brel, dat moet hij wel mooie muziek vinden, is de redenering, en die blijkt juist. De LP wordt opgezet: Ne me quitte pas, en de Belg geniet zichtbaar van de muziek. (Ik ook.)

Dan wordt opeens het toerental omhooggedraaid; de muziek speelt opeens veel te snel. De crimineel breekt en vertelt onze helden alles wat ze willen weten.

De volgende keer hoop ik weer een film te kijken die wél goed is.