Bloemrijk

Burgemeester Torcée doet erg zijn best om zijn dorp op de kaart te zetten, met een grote dikke pijl ernaast en de tekst "Hier moet u naartoe. Hierheen! Kom dan!" Mijn zelfrijdende-autoproject is daar een extravagant voorbeeld van. Christophes project ook. Een ander voorbeeld is het village fleuri-project. Elk dorp en elke stad in Frankrijk kan één tot vier bloemen krijgen, die aangeven hoe bloemrijk de gemeente is. Hier mag dan een bordje van geplaatst worden onder de plaatsnaambordjes aan de rand van die gemeente.

Knallende ruzie laatst, in het gemeentehuis. Ik stond gefascineerd te luisteren, deur op een kier zodat ik alles goed kon verstaan, maar niet zo ver open dat het opviel. Verderop in de gang zag ik andere deuren ook op soortgelijke kieren staan. Christophe, intussen, werkte onverstoorbaar door.

De ruzie was tussen wethouder Jean-Baptiste Beilte en Khalid, de tuinman, tevens dorpsallochtoon. Ik kon niet alles volgen; met name Beilte gebruikte veel bloemrijke taal, van de soort die je niet op school leert zal ik maar zeggen. Beilte, verantwoordelijk voor ruimtelijke ordening en dus bloemen, had blijkbaar een appeltje te schillen met Khalid. Hij vond dat Khalid niet genoeg moeite deed om het dorp zo bloemrijk mogelijk te maken.

Khalid zei, geduldig, dat het november is en dat er niets is wat hij nu kan doen.

Beilte zei, wijdlopig, dat alles in het werk gesteld moet worden om te zorgen dat we volgend jaar eindelijk die vierde bloem op het bordje krijgen die ons al zo lang ontgaat.

Khalid zei, gepikeerd, dat alles is gedaan en dat het nu een kwestie is van geduld hebben.

Beilte zei, met groeiend stemvolume, waarom hij het hier niet mee eens is.

Khalid zei, in door mij helaas misverstane bewoordingen, dat Beilte de boom in kon met zijn bloemen, en liep vervolgens boos het gemeentehuis uit.

Nee, Beiltes leven gaat niet over rozen.