Dieet

Voor een ogenschijnlijk beschaafd land als Frankrijk zijn de eet- en drinkgewoontes er toch heel anders dan in Nederland.

Water, om te beginnen. In Nederland haal je dat gewoon uit de kraan. Toen ik dat hier voor het eerst deed, spuugde ik het meteen uit zo goor was het. Georges heeft me verteld dat je niet ziek wordt van het kraanwater, maar dat het evenmin bestemd is om te drinken. Nee, drinkwater koop je in een plastic fles. Ik ben eens gaan kijken bij de plaatselijke 8 à Huit, en de hoeveelheid keus is duizelingwekkend.

Bij mijn eerste glas melk had ik dezelfde neiging als bij mijn eerste glas kraanwater. Vrijwel alle melk is hier langhoudbaar. Logisch natuurlijk, want het pasteurisatieproces is bedacht door en vernoemd naar een Fransman, en de Fransen zouden de Fransen niet zijn als ze dat feit zomaar aan zich voorbij konden laten gaan. Louis Pasteur is een nationale held. Ik heb een beetje gegoogled; er wordt zelfs gewaarschuwd voor de gezondheidsrisico's van het consumeren van "lait non-pasteurisé". Dit terwijl hier in Nederland hele volksstammen dagelijks volstrekt geen negatieve gevolgen van ondervinden. Verse melk schijnt wel te krijgen te zijn, maar ik heb het nog niet gevonden. De volgende keer eens kijken bij de eco-producten of zo.

Brood is natuurlijk een bekende. Maar niet alleen de vorm is anders. In principe is alle brood witbrood. En hoewel vers witbrood van de bakker erg lekker is, had dat na een paar dagen al ingrijpende gevolgen voor mijn stoelgang. Ik heb het inmiddels met mevrouw Montfort, de bakkersvrouw, op een akkoordje gegooid: elke twee dagen bakt haar man voor mij een "pain complet".

Wat hier gewoon niet bestaat, is pindakaas. Laat staan die van Calvé, met stukjes noot: de lekkere pindakaas, kortom. Als ik dat wil hebben, zal ik 't zelf moeten gaan importeren. (Gelukkig hebben ze hier wel Nutella.)

En dat was alleen nog maar het ontbijt.