Krossántje

Nu ik in Frankrijk ben realiseer ik me pas hoe lui mijn uitspraak van Franse woorden in het Nederlands altijd is geweest. Ik schroomde er bij de bakker niet voor om een krossántje te bestellen, in plaats van een krwassã. Goed, die rw-combo is lastig, en die neus-a ook. Maar niet lastiger dan de schr in schroom, die ik dus niet voelde.

Jus d'orange wordt door Nederlanders stelselmatig versjuderanst. Om maar te zwijgen van al die juwelenwinkeltjes die hun etalage tooien met het woord "byoux". Elke keer dat ik "bijoux" met een y-grec gespeld zie worden, beste lezer, schiet er een felle pijnscheut door mijn talenknobbel. Au.

Wij hebben ons woorden van Franse oorsprong dermate eigen gemaakt dat Fransen, als ze in Nederland zijn, ongetwijfeld geen flauw benul hebben dat het hun woorden zijn die we misbruiken: déjà-vu (in alle diakritische vormvarianten), papier-maché (waar beide woorddelen rijmen, of niet), clou (niet te verwarren met het Engelse clue), revanche (niet te verwarren met het Engelse revenge).

Maar, de Fransen slaan keihard terug: mannequin, boulevard, étape, matelot.